Deze experimentele documentaire, gefilmd in één nacht in 1972, toont een goedkoop residentieel hotel in Manhattan. Gangen, liften, kamers en bewoners worden vastgelegd in lange statische kaders en uiterst trage bewegingen. Er is geen dialoog, geen muziek en geen plot. In plaats daarvan volgt de camera een opwaarts traject door het gebouw, van de inkomhal via de lift tot het dak, waar de dageraad over New York zichtbaar wordt. Wat begint als een reeks geduldige observaties, groeit zo uit tot een zorgvuldig opgebouwd portret van een plek. Hotel Monterey is een van Akermans eerste films en kondigt thema’s aan die haar verdere oeuvre zouden bepalen: tijd, ruimte en het dagelijkse leven.
“Toen ik het Monterey Hotel voor het eerst zag, was ik geïnteresseerd, geschokt. Als ik meteen iets had gemaakt, zou het een reportage zijn geweest. Maar ik heb zes maanden gewerkt en nagedacht over het hotel. Het gaat erom een bepaalde realiteit te herscheppen door middel van de filmtaal. Het werkt op verschillende niveaus: tijd, ruimte, kleur, licht, duur en ritme.”
Chantal Akerman / Cinéma 76
“De sporen van Andy Warhol en Michael Snow zijn duidelijk aanwezig, maar bij Akerman dwingt het vormexperiment eerder tot emotionele deelname dan tot pure contemplatie. In haar werk dwalen steeds mensen door de in beeld genomen ruimtes.”
Michaël Van Remoortere / De Witte Raaf
“Hotel Monterey draaide ze met geld dat ze had ‘verdiend’ door aan de kassa te zitten van een pornografische cinema. Ze gaf systematisch de klanten te weinig wisselgeld terug en met dat surplus financierde ze haar documentaire over de onderbuik van de stad.”
Anke Brouwers / Cinea
