Een indringende documentaire over de strijd, hoop en ellende van Mexicaanse migranten die illegaal de grens met Amerika willen oversteken en voortdurend worden opgejaagd door immigratieautoriteiten terwijl ze proberen te ontsnappen aan de moeilijkheden in hun land.
Deze documentaire brengt de moeilijke situatie in beeld van Mexicaanse migranten die de grens met Amerika proberen over te steken. Geïnspireerd door hun ervaringen reist Akerman naar de Sonorawoestijn, waar ze grenspatrouilleagenten en lokale bewoners interviewt. Met haar gebruikelijke oprechtheid en scherpe blik legt Akerman de harde realiteit vast waarin de hoop van de migranten op een beter leven botst met de harde waarheid. Deze film belicht de intieme relatie tussen individuen en plaatsen en geeft een krachtig beeld van de schrijnende situatie van Mexicaanse migranten.
“Het verhaal is zo oud als de wereld en wordt toch elke dag weer relevanter. En elke dag verschrikkelijker. Er zijn arme mensen die, ongeacht hun levens, alles moeten achterlaten om te proberen te overleven, om elders te leven. Maar elders zijn ze niet gewenst. En als ze wel gewenst zijn dan is het vanwege hun arbeidskracht. Zij doen wat wij niet langer willen doen. Dan zijn wij bereid anderen te betalen om het voor ons te doen. Betalen, ja, maar niet genoeg. In deze film is het ‘elders’ Noord-Amerika en zijn de armen vooral Mexicanen. Jarenlang passeerden ze door San Diego, maar de immigratiediensten van de Verenigde Staten slaagden erin de toevloed van illegale immigranten in dit deel van Californië te doen stoppen en af te leiden naar de woestijnen en bergen van Arizona. Ze dachten dat de moeilijkheden, gevaren, kou en hitte hen daar zouden tegenhouden. Maar je kan iemand die honger heeft niet tegenhouden. Toch zijn we bang van hen. Bang van de ander, bang van bezoedeling, bang van de ziektes die ze misschien meebrengen. Bang voor indringers.”
Chantal Akerman
“Chantal Akerman beoefent de documentaire filmkunst met een eigenzinnige en merkwaardige aandacht voor individuen en plaatsen, alsook voor hun onderlinge relatie. Haar nieuwe film brengt ons in contact met de permanente stroom Mexicaanse vluchtelingen die illegaal de grens met de Verenigde Staten oversteken, waar hun hoop op beter leven keihard botst met de bittere realiteit. Waar de oversteek vroeger vooral in het grensgebied bij San Diego plaatsvond, gebeurt die nu grotendeels in de onherbergzame woestijn- en bergstreken van Arizona. Akermans camera getuigt met haar gebruikelijke strengheid en oprechtheid, maar weet toch vanuit de vluchtige realiteit de eerste aanzet tot een intimistische fictie waar te maken.”
Flagey
