Deze film werd een jaar na Combat de boxe gemaakt en is een exponent van Charles Dekeukeleires experimentele periode. Dekeukeleire kende de films en theorieën van onder meer Epstein en Delluc, en was vertrouwd met het onderzoek naar vorm, ritme en beweging van beeldend kunstenaars als Man Ray, Fernand Léger en Marcel Duchamp. Als lid van de kunstkring en het blad 7 Arts - waar architecten, schilders, musici en dichters aansluiting zochten bij het constructivisme - schaarde hij zich van meet af aan achter het idee van de “cinema pur”, die het literaire verwerpt ten behoeve van het poëtische en het narratieve inwisselt tegen emoties die enkel door de filmtaal kunnen worden verwoord.

De film bestaat, luidens een inleidende titelkaart, uit vier beeldenreeksen: de motorfiets, de vrouw, de bergen en abstracte blokken. Uitgaande van deze bouwstenen heeft Dekeukeleire zijn film geconstrueerd volgens zeer strikte parameters. Het ritme wordt aangegeven door een mathematische verdeling van de speeltijd in temporele segmenten waarin de vier elementen elkaar opvolgen in iedere mogelijke combinatie, zonder dat hier een melodische lijn of dramatische opbouw aan ten grondslag ligt. Behalve een onderzoek naar de opeenvolging van beelden in de tijd is de film ook een studie met betrekking tot beeldgrootte en inhoud van beelden: centraal in Impatience staan close-ups en gefragmenteerde beelden, die het getoonde van zijn werkelijkheidgehalte beroven en het een meer abstracte functie verlenen. Dit werk is dan ook een van de films die, wars van iedere emotionele of esthetische verleidingskracht, het puur fundamentele onderzoek het verst tegemoet is gekomen.