Charles Dekeukeleire was een Belgische filmregisseur, criticus en schrijver. Hij werd geboren in 1905 in de Brusselse gemeente Elsene, in een Nederlandstalig gezin. Voortvloeiend uit zijn bedrijvigheid als filmcriticus, waagde hij zich op zijn 22ste aan zijn eerste kortfilm: Combat de boxe (1927), een avantgardistisch filmgedicht geïnspireerd op de theorieën van Louis Delluc en Dziga Vertov. Hierop volgden een reeks experimentele films waarin Dekeukeleire speels de vraag naar de constructie van de filmische ‘realiteit’ verkent. In deze werken experimenteerde hij met verschillende camera- en montagetechnieken zoals dubbeldruk en slow motion, herhalingen en gefragmenteerde beelden, waarmee hij zowel de conventies van het cameraoog als het oog van de kijker in verwarring bracht.
Deze collectie volgt het spoor van Dekeukeleires visuele deconstructies, van zijn eerste vormexperiment Combat de boxe (1927) tot zijn eerste narratieve langspeelfilm Het kwade oog (1937), geïnspireerd op een verhaal van Herman Teirlinck.
Een ritmisch filmgedicht waarvoor Dekeukeleire experimenteerde met verschillende montagetechnieken. Het contrast tussen de beroepsboksers en het amateuristisch geconstrueerd decor vormt de setting van een verrassend vormexperiment.
Dekeukeleire drijft de deconstructie van het cameraoog tot een uiterste in deze experimentele kortfilm die vier ‘personages’ bevat: de motorfiets, de vrouw, de bergen en abstracte blokken.
In dit op het eerste gezicht klassieke detectiveverhaal speelt geleidelijk aan het subjectieve cameraoog zelf de hoofdrol. Een speelse ode aan Dziga Vertov.
Een jonge man neemt deel aan een Vlaamsgezinde politieke demonstratie, waarna deze experimentele kortfilm leidt tot een gestileerde voorstelling van onderdrukking.
Een landloper, rouwend om het verlies van zijn vrouw, ontketent vreemde gebeurtenissen in een Vlaamse dorpsgemeenschap. In zijn eerste langspeelfilm combineert Dekeukeleire rurale mystiek en avantgardistische cameratechnieken tot een unheimlich liefdesverhaal.