Gedurende een lange tijd werd het de oorspronkelijke inwoners van Ma’loul, een dorpje in Galilea dat verwoest werd door Israël na de oorlog in 1948, slechts één keer per jaar toegestaan om hun oude dorp te bezoeken, op de Israëlische Onafhankelijkheidsdag. De film volgt hen op die dag en onthult een wereld vol pijnlijke herinneringen en het vaste voornemen van de dorpsbewoners om vast te houden aan hun voorvaderlijke grond. Dorpsouderen halen herinneringen op aan hun levenswijzes en eigendommen van weleer terwijl jongeren zich haasten om hun verboden erfgoed te savoureren. Tussen deze scènes door zien we een leraar in een Palestijnse klas zijn leerlingen de geschiedenis van Palestina, de Holocaust en het ontstaan van Israël uitleggen.
“Wat we op het scherm zien, of in elk beeld dat de solide kracht van de Palestijnen in eigen land voorstelt, is enkel dat - een utopisch beeld dat het mogelijk maakt een verbinding te maken tussen Palestijnse individuen en Palestijnse grond.”
Edward Saïd
