“Kind Hearts is een magistrale, onconventionele ­documentaire, die de kijker ongemakkelijk dicht brengt bij twee jonge mensen en zoiets fragiels als een eerste liefde. Dat werd ook herkend op het festival van Berlijn, waar de film bekroond werd. [...] Rochette en Claes durven, zoals de Zuid-Koreaanse veelfilmer Hong Sang-soo, ook hun film ongegeneerd laten kabbelen – dat doet het leven ook voor tieners vol ongeduld. Hoe de bladeren van populieren wapperen in de wind is hun strafste special effect. Impressionisme. [...] Wat is er groter voor twee achttienjarigen dan die eerste liefde? Dat is net het hartverwarmende: jonge mensen zullen altijd jong blijven. De fallus impudicus staat al in bloei, de blaadjes krijgen bomen en hier landt een film over een eerste grote liefde die je hart kan doen smelten. Als je kijkt met liefde.”

Jeroen Struys, De Standaard

“Met Kind Hearts maakten we geen documentaire over liefde maar kijken we naar een concrete liefdesrelatie, verbeelden we het contact tussen twee geliefden, Billie en Lucas. De ervaring van liefde is nauw verbonden met dat van een vertelling, in onze gedachten herscheppen we de liefde tot een avontuur. Die notie van constructie ziet zich ook weerspiegeld in de vorm van de film, gekenmerkt door een ambivalentie tussen enscenering en documentaire. Het werken aan een film heeft voor ons ook met aandacht te maken, met zorg en concentratie, zowel in de keuze van de vorm als in de verhouding tot mensen en plaatsen. Met Kind Hearts hebben we de ambitie om op een liefdevolle wijze te kijken naar hoe deze geliefden zich tot de wereld vandaag en tot elkaar verhouden.”

Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes

“Niet elke scène komt op dezelfde manier tot stand. Bepaalde scènes uit de film ontstaan door ‘documentaire’ observatie, andere zijn op voorhand geobserveerde of besproken situaties die we mooi vonden en opnieuw hebben uitgevoerd voor de camera. Het fictiegegeven wordt dus heel documentair benaderd, waardoor het iets existentieels krijgt, net omdat de constructie en de schoonheid ervan zichtbaar worden.”

Gerard-Jan Claes

“Films kunnen heel sturend zijn. Wij proberen films te maken die een open ruimte bieden in plaats van een parcours met duidelijke referentiepunten voor emoties of interpretaties. Maar het is ook een ethische kwestie. We werkten met de liefdesrelatie van een echt koppel. Dit gegeven stelt grenzen aan de fictie en dwingt ons om de sturing tot het minimum te beperken.”

Olivia Rochette

“We zijn gefascineerd door dat spel waarin mensen hun werkelijkheid construeren en door welke patronen, formats als je wil, daar inzitten. Dat klinkt nu theoretisch, maar van daaruit komt het documentaire element, de liefde voor observatie. Hoe mensen spreken en kijken op momenten die belangrijk zijn in hun leven. Hoe ze betekenis creëren. En er blijft ook de wetenschap dat het leven een spel is, een echt spel dat werkelijke gevolgen heeft.”

Gerard-Jan Claes