
Een historiek van de representatie van vliegtuigkapingen door mainstream media, van de eerste trans-Atlantische kapingen in de jaren zestig tot de kofferbommen van de jaren negentig.

Zet je schrap voor dial H-I-S-T-O-R-Y, de veelgeprezen documentaire over vliegtuigkapingen die op akelige wijze een vooruitblik op 11 september bood. Ontmoet de romantische vliegtuigkapers die in de jaren zestig hun revoluties uitvochten en zendtijd kregen op passagiersvliegtuigen. Tegen de jaren negentig is er van deze figuren geen sprake meer: ze werden op onze televisieschermen vervangen door verhalen over door de staat gesteund terrorisme met kofferbommen. Regisseur Johan Grimonprez onderzoekt de politieke motieven achter deze verandering, terwijl hij tegelijkertijd onze eigen medeplichtigheid aan de drang naar de ultieme catastrofe blootlegt. Volgens Don DeLillo’s riedel uit MAO II, dat “wat terroristen winnen, romanschrijvers verliezen” en “thuis een mislukt denkbeeld is”, vermengt Grimonprez kapingen uit het archief met surrealistische en banale thema’s zoals fast food, statistieken over huisdieren, disco en zijn eigen gekke home movies. David Shea schreef de buitengewone soundtrack voor deze roetsjbaan door de geschiedenis die het best beschreven kan worden in de woorden van een gegijzelde Pepsi-manager: “Het scala van vele emoties: van verrassing tot shock, tot angst, tot vreugde, tot vrolijkheid en dan opnieuw angst.”