In de chaos van de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog installeert een Joods-Poolse familie zich in Brussel. Een sombere, sobere autobiografische verkenning en de enige langspeelfilm uit de veel te korte carrière van Samy Szlingerbaum.
Bruxelles-transit is de enige langspeelfilm van Samy Szlingerbaum. De film vertelt het verhaal van de aankomst van zijn ouders, Poolse Joden, in België in 1947, na een treinreis van tien dagen door Europa. Samy werd twee jaar later geboren. De film, gesproken in het Jiddisch, is zijn moeders reisverslag en verhaalt de pogingen van het gezin om een huis te bouwen, de zoektocht naar werk in de illegaliteit en hun inspanningen om te integreren in het land van ballingschap, zonder papieren of enige kennis van de taal.
“Een klaagzang op de ontheemding en de marginaliteit, in een wijk vlakbij het Zuidstation die “hun gebied, hun schuilhol, hun koninkrijk (werd): ik heb nog steeds de indruk dat ze er kamperen” (S. Szlingerbaum). Tachtig minuten lang graven we in het geheugen van de moeder, via een commentaarstem, geneuriede deuntjes, toegefluisterde bekentenissen en ook enkele fictieve scènes, dit alles in Yiddish, volgens de regisseur “een taal die uitdooft naarmate de laatsten die ze nog spreken opgaan in de grootstad”. Anonieme beelden van treinen, stations en straten, als onbeweeglijk vastgelegde gezangen.”
René Michelems
