↓
Annik Leroy
Annik Leroy (België, 1952) is fotograaf, cinematograaf en filmregisseur. Ze maakte haar eerste 16mm-films tijdens haar artistieke studies aan La Cambre. Haar eerste kortfilms, Le Paradis Terrestre (1973) en NBC (1974), bevatten al de kiemen van de thema’s die als een rode draad doorheen haar oeuvre zullen lopen. Leroys films maken tastbaar hoe geschiedenissen van onderdrukking en onrecht het heden blijven bespoken; hoe hun aanwezigheid niet alleen zichbaar is in de littekens in het fysieke landschap van het hedendaagse Europa, maar ook weerklinkt in talloze voorvallen van geweld en vernietiging die ongemerkt aan ons voorbijgaan. Het zijn deze nauwelijks waarneembare, dreigende ‘tremors’ die ons dagelijks leven en onze intermenselijke relaties blijven doordringen, die weerklinken in de films, video’s en installaties die Leroy sinds 1980 maakt.
In 1981 maakte ze haar eerste langspeelfilm in zwart-wit In der Dämmerstunde - Berlin, die haar eenzame zwerftocht doorheen de straten van Berlijn volgt, geconfronteerd met de sporen van de oorlog en de dreiging van de muur. De film werd gedistribueerd door het collectief Cinemien Amsterdam en werd vertoond op het Berlinale Forum en op verschillende andere festivals. Vers la mer (1999) documenteert de doorsteek van Europa langs de Donau. Van de bron tot de monding verzamelt deze film de verhalen van de mensen die langs de rivier wonen. De film werd geselecteerd voor het Forum des Jungen Films op het Internationale Filmfestival van Berlijn en won verschillende internationale prijzen. Haar volgende langspeelfilm, Tremor - Es ist immer Krieg (2017) zet haar onderzoek naar de donkerste periodes van de geschiedenis van Europa in de 20ste en 21ste eeuw voort via de stemmen van dichters en mensen die als waanzinnig beschouwd worden. De film werd geselecteerd voor de competitie van FID Marseille en vele internationale festivals. Het won de prijs voor de beste film op het festival van Goiâna (Brazilië).
Annik Leroy doceerde tot 2017 narratieve kunst aan ERG (Ecole de Recherche Graphique - Brussel) en documentaire en experimentele film aan LUCA Hogeschool Sint-Lukas, Brussel. In 2018 was Leroy 'artist in focus' voor Courtisane Festival Gent. Retrospectieven van haar werk vonden plaats in Londen, Leipzig, Wenen en Lussas.
Een zintuiglijke reis die zich ontwikkelt volgens de stemmen die erin rondwaren: stemmen van dichters en waanzinnigen, van een moeder en een kind. Van zelfreflexieve gedachten tot spontane verslagen, van getuigenissen tot pure fictie, om beurten halen ze herinneringen op aan geweld en oorlog.
Leroys zwart-wit beelden reizen langs de oevers van de Donau en vertellen de geschiedenis van een uiteengevallen en verwoest Oost-Europa. Een film die schippert tussen een poëtische droom en een historisch reisverslag.
Leroys eerste langspeelfilm resoneert als een poëtische omzwerving, een melancholische liefdesverklaring in de vorm van een dialoog met een in herinneringen vervlogen Berlijn.