Dansend vertellen bijen elkaar verhalen over de wereld om hen heen. Ook mensen eisen een rol op in die verhalen, soms heel nabij en intiem, soms afstandelijk en op industriële schaal. Met de bijen zwermen ook de gedachten van Nina de Vroome uit: van de kleinste cel in een honingraat tot de grootste economie ter wereld brengt haar essayistische natuurdocumentaire Globes de band tussen mens en bij in kaart. Als volleerde verhalenvertellers geven ze allebei vorm aan hun leven onder de zon.
De titel refereert aan werelden, waarvan de aarde er vele omvat. De documentaire neemt de geglobaliseerde economie in beschouwing, maar ook het landschap rondom een bijenkast. Het micro-niveau staat zo altijd in verbinding met het macro-niveau, het lokale met het mondiale. In Globes worden dwarsverbindingen gelegd tussen cultuur en natuur en wordt verkend op welke manieren het begrip ‘ecologie’ een betekenis kan krijgen. Via verschillende ontmoetingen zwermt de film uit en keert steeds weer terug tot een kern, net zoals de bijen die rondvliegen op zoek naar bloemen om daarna beladen met nectar terug te keren naar hun bijenkast.
Nina de Vroome
“Documentaire is zo fascinerend, omdat het een kunstvorm is die vertrekt vanuit het leven. Je staat heel erg in contact met de realiteit, je werk bestaat er dan uit om daar een verhouding toe te vinden. Alleen al door een shot te maken, een uitsnede van de wereld, krijg je een beeld dat betekenis genereert. Die transformatie van de werkelijkheid is magisch.”
Nina de Vroome
“In de kleuren van de raten zie je het landschap weerspiegeld. Iedere cel in de raat heeft een andere kleur, door de pollen van verschillende bloemen. De raat biedt een beeld van het landschap, van de wereld rondom. Dat is één manier van kijken die de bijen aanreiken. De film is een verzameling van visies op het landschap, de cultuur en de geschiedenis die samen een soort lappendeken vormen.”
Nina de Vroome
“Verrassend didactisch plaatst de documentaire Globes ons voor de vraag of film nog boudweg onderwijzend mag zijn. Niet dat Nina de Vroome zich op de kansel hijst of een belerend toontje aanslaat. Veeleer schept ze genoegen in de overdracht van kennis via film, in vormen en verhalen.”
Bjorn Gabriëls
“Een film als een weefsel, dat zich opspant tussen zon, bloemen, bijen, bijenhouders. Tussen plaats en tijd, tussen vleugelslag en koestering. In één wonderlijke beweging gaat Globes van het minuscule naar het kosmische. Als een vloeibare, rituele dans. Alsof je een mythe ziet ontvouwen, die zich aanhoudend onder onze ogen afspeelt.”
Kurt Snoeckx
“Een beeld is altijd een subjectieve indruk, een manier om de wereld vorm te geven. Wat je een poëtische manier van kijken kan noemen, is voor mij het streven naar de meest kernachtige uitdrukkingsvorm. Hier ruimte aan geven, is fundamenteel voor een samenleving, voor menselijkheid. Wat leven onderscheidt van overleven is ruimte en tijd hebben voor verdieping, rituelen, herinnering, schoonheid.”
Nina de Vroome
