Een inkijk in het werkproces en de esthetische woordenschat van het dansgezelschap Rosas. Deze blik achter de schermen van Anne Teresa De Keersmaeker’s bejubelde voorstelling Mozart / Concert Arias, un moto di gioia (1992) vertrekt vanuit de dansers: ze repeteren, praten, lachen en dansen. Mozartmateriaal schetst een caleidoscopisch en lyrisch portret van de wereld van Rosas en geeft een speelse les in het filmen van dans: uitgekiende camerabewegingen en beeldkaders weerspiegelen de variëteit aan beweging die de choreografe en haar dansers aan de dag leggen.
“De aanpak van Jurgen Persijn en Ana Torfs is afwisselend subjectief en objectief, voyeuristisch en “encyclopedisch”, zoals de makers het zelf noemen. Gesprekken met de dansers, waarin ze uitleggen hoe ze een bepaalde bewegingsfrase uitvoeren en welke ideeën daaraan ten grondslag liggen, worden doorkruist door opnamen van de dansscène in kwestie — tijdens de repetitie of in de eigenlijke voorstelling. Deze persoonlijke detailanalyse vullen Torfs & Persijn aan met neutrale groothoek-opnames van de repetitieruimte (met steeds de off-screen stem van De Keersmaeker), die de toeschouwer de illusie van een synthese, een overzicht van de productie geven.”
De Morgen, 1994
Gedigitaliseerd door meemoo en gerestaureerd door Avila. Met speciale dank aan VRT, Rony Vissers en Ana Torfs.
