Un pays plus beau qu’avant is een film over Congo gemaakt in Brussel. De omzwervingen van Jean-Simon leggen de microkosmos bloot van de schaduweconomie binnen de Congolese gemeenschap. De dagelijkse financiële urgentie van deze kleinhandelaar is doordrongen van de politieke situatie in Congo. De film bevindt zich tussen deze twee imperatieven, in een constante onderhandeling tussen hier en elders, verleden en heden.
“Het vertrekpunt van Un pays is een werkelijkheid op ooghoogte: Jean-Simons dagelijkse strijd om de eindjes aan elkaar te knopen via de handel in tweedehandsauto’s, kledij en andere koopwaar. Die economische strijd verbindt Verhoustraete met een oogpunt “in de hoogte”, waarbij de Belgische kolonisatie en de Congolese onafhankelijkheid als een schaduw over Jean-Simons levensverhaal hangen. De huidige politieke situatie in Congo dringt door tot in zijn Brusselse bestaan. Zodoende biedt de film ons een “blik in spreidstand” – Un pays is zowel observerend als overschouwend, speelt zich tegelijkertijd hier (Brussel) en daar (Congo) af, koppelt een blik op het heden aan een historisch perspectief.”
Gerard-Jan Claes
“De eerste ontmoeting was die met Jean-Simon, het hoofdpersonage van Un pays. Hij was mijn buur in de Brichautstraat. We woonden in hetzelfde huis. Ik vond het opmerkelijk dat er in een groot herenhuis in Brussel, zo typisch opgedeeld in verschillende appartementen, zo’n uiteenlopende werelden aanwezig waren. Jean-Simon sliep in het appartement op de kelderverdieping, in vogelvlucht op twee meter van mijn eigen bed. Het huis was een microkosmos, een plek waar veel passage was. Jean-Simon ging weg en dan kwam er iemand anders. Op die manier waaide er een hele wereld binnen in dat huis, hoewel er een afstand bleef. Het was die afstandelijke nabijheid die me intrigeerde. We leefden heel dicht op elkaar en tegelijkertijd heel ver van elkaar. De ontmoeting zette mijn onwetendheid over een ander Brussel op scherp.”
Hannes Verhoustraete