Waarschuwing: deze film bevat expliciete beelden
Penelope, zo vertelt ons Homerus, weefde overdag haar tapijt en ’s avonds maakte ze haar weefsel los. Zo is ook Pink Ulysses ontstaan. Geleidelijk groeide aan de hand van beelden (her en der gesprokkeld, ook uit klassieke films), aan de hand van muziek (geput uit het gekende en minder gekende repertoire), een weefsel van plaatjes en klanken, met als rode draad er doorheen een variatie op de Odyssee. Misschien was Penelope wel meer gaan houden van haar zoon, dan van die verre afwezige echtgenoot? En misschien was Odysseus meer gaan houden van de “ideale Penelope” die hij in de tovenares Circe had gevonden, dan van de verre vrouw die al dan niet op hem stond te wachten in Ithaca? Misschien... zo gaat de fantasie haar gang. Hoe dat alles samenvalt in een film, een weefsel, is het geheim van Pink Ulysses, een ontdekkingstocht, een avontuurlijke dwaaltocht.
“De estheet de Kuyper durft het sentiment in de ogen kijken. Hij verleidt de kijker met sensuele beelden en muziek. De herenliefde zit daar voor iets tussen: de zinnelijke streling gaat vaak uit van mannenlichamen, schaamteloos door regisseur, camera en kijker gadegeslagen. De trieste, melancholische toon in de films zou wel eens kunnen ontspringen aan de spanning tussen de tactiele geest van de regisseur en het voyeuristische fundament van filmmaken en -kijken.”
Herman Asselberghs
“Niet verwonderlijk dus dat uitvoeringskunsten zijn levenshouvast zijn geworden: theater, dans en film. Het zijn vormen die hun juistheid ogenblikkelijk bewijzen in de prikkeling die de toeschouwer ondergaat. Deze toeschouwer gaat naar het theater, de opera en de bioscoop als naar een masseur. Hij legt een vlijmscherp oor te luisteren bij zijn eigen indrukken: iedere foute aanraking registreert hij meedogenloos.”
Dirk Lauwaert
