Eric de Kuyper (1942, België) studeerde in 1966 af aan de Brusselse film school RITCS. Tussen 1965 en 1977 werkte hij als producer voor de toenmalige BRT, waar hij onder meer De Andere Film presenteerde. Zijn filmografie omvat onder andere Casta Diva (1982), Naughty Boys (1984), A Strange Love Affair (1985), Pink Ulysses (1990) – allen vertoond op het Festival van Venetië – en recentelijk: My Life as an Actor (2015). De Kuyper was ook coscenarist voor verschillende films van Chantal Akerman.

De Kuyper is ook werkzaam als filmtheoreticus en -essayist. In de jaren zeventig studeerde hij in Parijs, onder meer bij filosoof/semioticus Roland Barthes en bij linguïst/semioticus Algirdas Greimas. Hij richtte de vakgroep Film-en opvoeringskunsten op aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Filmische hartstochten (1984) is een studie waarin hij de liefde in de Hollywoodfilm onder de loep neemt.

Met het autobiografische Aan zee debuteerde hij in 1988 als literair auteur, gevolgd door een reeks elkaar snel opvolgende boeken die voornamelijk gebaseerd waren op zijn Brusselse jeugd en zijn talrijke verblijven bij zijn familie in Oostende.

De Kuyper was tot 1992 onderdirecteur van het Nederlands Eye Filmmuseum. Talloze artikelen en essays over film, opera, dans en media (in vele Nederlandse maar ook Franse tijdschriften zoals Cinémathèque en Trafic) staan op zijn naam. Samen met Emile Poppe gaf hij tussen 1982 en 1992 het filmtijdschrift Versus uit.

Voor de Operadagen Rotterdam regisseerde hij stomme films ter begeleiding van live uitgevoerde werken van Schumann (Genoveva, 2010), Debussy (L’enfant prodigue, 2010) en Berlioz (Les nuits d’eté, 2011). Voor de CINEMATEK in Brussel zette hij projecten op rond vroege stomme films (De verbeelding in context) en werkte hij samen met De Nederlandse Opera en dirigent Hartmut Haenchen voor de begeleiding van Die Stahlwerke bei Poldihütte. Hij stelde voor Bozar ook een programma samen rond Eric Satie, John Cage, James Ensor en vroege stomme films.