Regisseuse Sanaz Azari leert lezen en schrijven in haar moedertaal, het Perzisch. Gaandeweg veranderen de taallessen over de Iraanse cultuur in een poëtische collage die het begrip vrijheid en de betekenis van revolutie ter discussie stelt.
Achter de deuren van een gesloten klaslokaal in Brussel leert regisseuse Sanaz Azari lezen en schrijven in haar moedertaal, het Perzisch, met behulp van een leerboek dat dateert uit de Islamitische Revolutie. Een leerkracht brengt haar de basisbeginselen van de taal bij, wat ook een toegangspoort betekent tot de geschiedenis en cultuur van Iran. Doorheen de film maken de didactische taallessen plaats voor een poëtische, visuele collage die het begrip ‘vrijheid’ ter discussie stelt en vraagtekens plaatst bij de betekenis van revolutie.
“De taal die Sanaz Azari leert is “een deur naar Iran”. Aan die taal kleeft een geschiedenis van dichters, bakkers en revolutionairen. Naarmate Azari het Perzisch in de vingers krijgt, benadert I comme Iran de revolutie in 1979. Behalve shots van het schoolbord en het leerboek verschijnen van YouTube geplukte beelden van het Iraanse leven ten tijde van de omwenteling. Via de taal krijgt ze meer grip op een cultuur die haar eerder ontglipte. Uit een strak vormgegeven, aanvankelijk strikt didactische setting groeit een pad naar vrijheid, voor zowel de enthousiaste leerkracht die alle ruimte krijgt om zijn herinneringen te delen als de ijverige leerling van wie alleen maar de handen in beeld komen.”
Bjorn Gabriels, Filmmagie