Henri Storck (1907-1999) was een Belgische filmmaker en een pionier in het maken van documentaires. Hij is vooral bekend van zijn documentaires Misère au Borinage (1933), een pamflet tegen het kapitalisme gemaakt in samenwerking met de Nederlandse filmmaker Joris Ivens, en zijn Virgiliaanse ecloge  in Symphonie Paysanne (1944). Storck maakte talrijke films over kunst, dat een grote rol speelde in zijn leven en werk. Zijn tijdgenoten zijn Belgische kunstenaars als Léon Spilliaert, James Ensor, Paul Delvaux en Constant Permeke. Zijn films over kunst zijn onder meer Le monde de Paul Delvaux (1946), Rubens (1948) en Herman Teirlinck (1953). De connectie met zijn geboorteplaats komt tot uiting in films als Images d'ostende (1928), een prachtige ode aan de schoonheid van Storcks geboorteplaats aan de Belgische kust. In 1964 richtte hij samen met Gian Vittorio Baldi en John Grierson de International Association of Documentary Filmmakers op. Hij was een van de belangrijkste oprichters van het Koninklijk Filmarchief (nu CINEMATEK) in Brussel.